હાસ્ય દરબાર
ગુજરાતી બ્લોગ જગતમાં રોજ નવી જોક અને હાસ્યનું હુલ્લડ
સંવર્ધિત જોકસ – ૭૬
Posted by on સપ્ટેમ્બર 20, 2021
એક કોલેજિયને ઘરે પત્ર લખ્યો :
વહાલાં આપ્તજનો,
મને ખૂબ જ દુ:ખ થાય છે કે મારે પૈસા માટે પત્ર લખવો પડે છે. મને શરમ પણ આવે છે અને વ્યથિત પણ છું. મારે બીજી વખત ૧૦૦ રૂપિયા માગવા પડે છે, જેથી મારા બદનના પ્રત્યેક કોષમાંથી મારી જાત ઉપર નફરતના ભાવ જાગે છે. હું ઘૂંટણિયે પડીને વિનંતી કરું છું કે આપ લોકો મને માફ કરશો.
લિખિતંગ,
તમારો વ્હાલસોયો માર્તંડ
તા.ક. (P.S.)
હું શરમનો માર્યો એવો ભયભીત બની ગયો હતો કે મારા નિવાસના ખૂણામાં આવેલા પોસ્ટના ડબ્બામાંના આ પત્રને લઈ જનાર પોસ્ટમેનની પાછળ હું દોડ્યો. હું આ પત્રને પાછો મેળવીને બાળી નાખવા માગતો હતો. મેં ઈશ્વરને પ્રાર્થના પણ કરી કે મને આ પત્ર પાછો મળી જાય, પરંતુ અફસોસ કે હું ઘણો મોડો પડી ગયો હતો.
થોડાક દિવસો પછી તેના પિતા તરફથી જવાબ મળ્યો :
વહાલા દીકરા,
એક સુખદ સમાચાર કે ઈશ્વરે તારી પ્રાર્થના સ્વીકારી લીધી છે. તારો પત્ર અમને મળ્યો જ નથી.
(ભાવાનુવાદ)
સૌજન્ય : બા-બામેઈલ
-વલીભાઈ મુસા (રજૂકર્તા)
* * *
ઈશારો :
વ્યંગને સમજાવવાની જરૂર ખરી? જી ના, અકલમંદ કો ઈશારા કાફી હૈ! લખાણમાં ઔચિત્ય આવશ્યક બાબત હોય છે. ઘરડા સિંહની આત્મકથા લખવા બેસીએ અને છેલ્લે એમ લખીએ કે ‘છેવટે હું મરી ગયો અને ગીઘોએ મારા મૃત શરીરને ચૂંથવા માંડ્યું.’, તો કેવું લાગે?
-વલીભાઈ મુસા
હાસ્ય દરબાર 
તો કેવું લાગે?—–
હા! હા! હા! હા! વાતે યાદ આવે—આખરે કંટાળીને મેં એમને પૂછ્યું :
‘ભદ્રંભદ્રને આગગાડીમાં મળેલા તે તમે જ કે?’
‘ભદ્રંભદ્ર કોણ?’ એમણે પૂછ્યું.
‘અમારા પાડોશીની ગાય. ’ થોડીવાર વિચાર કરીને મેં જવાબ આપ્યો.
‘તે આગગાડીમાં શું કામ ગઈ હતી?’
‘દૂધ વેચવા.’
‘દૂધ વેચવા? કોને વેચવા? તમારો પાડોશી દૂધ વેચે છે? દૂધ કેવું હોય છે?’
આમ એને સંભાળવા માટે અનેક પ્રશ્નો સાંભળવા પડ્યા. પણ તેને લીધે મને એક સરસ યુક્તિ સૂઝી આવી. ત્યાર પછી હંમેશાં દરેક પ્રસંગે ને દરેક સ્થળે મેં એ યુક્તિનું પાલન કરવા માંડ્યું, અને એ યુક્તિમાં હું સંપૂર્ણ રીતે સફળ થયો. એ યુક્તિ કેવી હતી તે નીચેના એક જ દાખલા પરથી સમજાઈ જશે.
મારાં કાકીને પિયેર કોઈનું સમચરી હતું, ત્યાં મારા માનવંત પરોણાને લઈને મારે જમવા જવાનું હતું. જમી રહ્યા પછી અમારા જ્ઞાતિજનો સંબંધી એણે પ્રશ્નો પૂછવા માંડ્યા. ‘પેલા તારી જોડે બેઠા હતા તે કોણ હતા?’
‘મારા કાકાની બકરી.’ મેં જવાબ દીધો ને ક્ષણભર એ દિડ્મૂઢ થઈ ગયા.
‘ને પેલા તમારી સામે હતા તે?’
‘અમારા દાદાનો ઘોડો.’ મેં કહ્યું.
થોડી વાર રહીને એમણે પાછું પૂછ્યું : ‘તે બંને એકબીજા સ્હામે ઘૂરકતા કેમ હતા?’
‘અસલનાં વેર.’ મેં જવાબ દીધો.
‘વેર કેમ થયાં?’
‘રામલાલ હતો –’
‘રામલાલ કોણ?’
‘મારી જોડે બેઠા હતા તેના ફૂઆસસરાના ભત્રિજા-જમાઈના કાકાસસરાનો સાળો.’
‘તેને શંભુલાલ –’
‘શંભુલાલ કોણ?’
‘મારી સામે બેઠા હતા તેના સાસુની નણંદની ભોજાઈના ભાઈની બહેનનો વર.’ ‘એક દહાડો રામલાલને શંભુલાલ રસ્તામાં મળ્યા.’
‘કયા રસ્તામાં?’
‘લાલ પાણીના કૂવા આગળ થઈને જવાય છે ત્યાં. રામલાલ છાપરે ચઢીને શંભુલાલ સામે ભૂંક્યો ને શંભુલાલ કૂવામાં જઈબે રામલાલ સામે ભસ્યો. પછી છગનલાલ, ચીમનલાલ, રમણલાલ, રમાશંકર, મયાશંકર, બોઝ, ટાગોર, વેલ્સ, લૉઈડ –’
‘એ બધા કોણ?’
‘મારી ફોઈના કૂતરાઓ. તે દોડી આવ્યા ને રમણલાલને ગેટ પર લઈ ગયા. પોલિસ તેને પગે કરડ્યો. એટલે રામલાલને ઝેર ચઢવાથી શંભુલાલ મરી ગયો. રામલાલને સારું આણેલું ઘાસ ફોજદાર ખાઈ ગયો. એટલે રામલાલે ફોજદારને ડાફું ભર્યુ. ફોજદારે તેની સ્હામે દાંત કચકચાવ્યા ને સિપાઈએ ચૂડ ભેરવી. પછી જૅક નામના કૂતરાએ મોટા સાણસાથી બંનેને પકડીને એક ઘડામાં પૂરીને આકાશમાં ફેંકી દીધા….’
આ રમુજ કોની હોઇ શકે ?
LikeLike