નામ – ઉપનામ

ગજ઼ લમાં તખલ્લુસ વાપરનારા તો  ઘણા શાયરો થઈ ગયા અને થશે. પણ નામ વાપરનારા પણ થઈ ગયા છે !

અમૃતલાલ ભટ્ટ –  અમૃત ‘ઘાયલ’

જીવનનું પૂછતા હો તો જીવન છે ઝેર ‘ઘાયલ’  નું
છતાં હિમ્મત જુઓ કે નામ ‘અમૃતલાલ’ રાખે છે.
——
નિહાળી નેત્ર કોઇના એ તારું ન્યાલ થઇ જાવું
અને સ્મિત આછું મળતાં મારું માલામાલ થઇ જાવું.’
દિવસ વીતી ગયા એ ક્યાંથી પાછા લાવું મન મારા
બહુ મુશ્કિલ છે ‘ઘાયલ’ માંથી ‘અમૃતલાલ’ થઇ જાવું

————————————————————

બરકત વિરાણી ‘બેફામ’

વિશ્વમાં ‘બેફામ’ ભૂલાઇ જવાઇ જવા તૈયાર છે,
એ કહે જો આટલું કે યાદ ‘બરકત’ છે મને.

————————————————————

ઇમામુદ્દીન બાબી  –   ‘રૂસ્વા’ મઝલુમી 

બંધ મુઠ્ઠી જેવું છે મારું જીવન,
આમ છું ખાલી છતાં ભરપૂર છું.

હું ‘ઇમામુદ્દીન’ ફક્ત ‘રૂસ્વા’ નથી,
ખૂબ છું બદનામ, પણ મશહૂર છું.

——————————————————- —-

રજની પાલનપુરી

ઇશ્કની મસ્તી મહીં ચકચૂર છું,
હુસ્નની દુનિયા મહીં મશહૂર છું,

શું તમે ના ઓળખ્યો એને હજી?
નામ ‘રજની’  થાન ‘પાલનપૂર’ છે.

————————————————————-

અબ્બાસ વાસી  ‘મરીઝ’

જો યાદ હો પ્રેમાળ હૃદયની સાથે,
છે એની અલમ છાંયડી સૌના માથે;
‘અબ્બાસ’ અલમદારને કર યાદ ‘ મરીઝ’
આપે છે મદદ સૌને એ છુટ્ટા હાથે.

————–

આ એક શાયરની પંક્તિ છે, ‘મરીઝ’ એનું તખલ્લુસ છે.
નથી ગુજરાતના પૂરતી, ગઝલ મારી, કલા મારી.

——–

‘જા ગુમ થા’ હતો તારો હુકમ તો પછી ‘ અબ્બાસ’
ગુમ ક્યાં હો બીજે એ તારા સ્વપ્નમાં સર્યો.
( કદાચ આ એક જ જગ્યાએ તેમણે પોતાનું નામ વાપર્યું છે.)

————————————————————-

અલીખાન બલોચ –  ‘શૂન્ય’ પાલનપુરી

કેટલા ભોળા છે આ દુનિયાના લોકો, શું કહું?
‘શૂન્ય’ શું જાણ્યા છતાં પૂછે છે મારું નામઠામ!

——-

ભવ – ભૂલ્યાની હાલત બૂરી!
વન વન ભટલે મૃગ – કસ્તુરી !
—
નામ નહીં પણ ઠામનું બંધન !
‘શૂન્ય’ થયો પણ ‘પાલનપુરી’ !

સાવ પોચા રૂનો ઇંટાળો હતો
એ જયેન્દ્ર શેખડીવાળો હતો
આઠ અક્ષર ને ત્વચાની કેદમાં
હીંબકા ભરતો સમયગાળો હતો.

હોઉં છું ક્યારે વળી ઇતિહાસમાં
આ અહીં ધબકું છું રાજેશ વ્યાસમાં .