ઈ-વિદ્યાલય
‘બની આઝાદ’- ઈબુક
ગુજરાતી પ્રતિભા પરિચય
ગુજરાતી પ્રતિભા પરિચય – નવા પરિચય
- નાનુભાઈ નાયક, Nanubhai Naik જુલાઇ 21, 2017
- હીતેન્દ્ર દેસાઈ, Hitendra Desai જૂન 13, 2017
- બળવંતરાય મહેતા, Balwantrai Mehta જૂન 11, 2017
ગુજરાતી ભાષાને નવલું નજરાણું
હોબી વિશ્વ
વાચકોની ગોલંદાજી!
 | Vyas Bhanu on નામમાં શું રાખ્યું છે ?… |
 | Vinod R. Patel on દાળવડાં- શ્રી. બીરેન કોઠા… |
 | BABULAL on આજની જોક … |
 | mdgandhi21 on યો યો ગુજરાતી .. ત્રણ યુ-ટ્યુબ… |
| mdgandhi21 on ટ્રમ્પ -મોદી મિલન … So S… |
 | Arvind Adalja on આજની જોક … |
 | jay on પંખીઓનું સંગીત |
| Vyas Bhanu on પંખીઓનું સંગીત |
 | Anila Patel on પંખીઓનું સંગીત |
 | મસાણમાં મહિલા | સૂરસ… on નર્કસ્થ ….સુરેશ જાની! |
 | P. K. Davda on સાધુ વાણિયો બીજા જન્મે –… |
| Vinod R. Patel on સાધુ વાણિયો બીજા જન્મે –… |
 | સુરેશ on ટ્રમ્પ -મોદી મિલન … So S… |
| સુરેશ on દિલ્લગી અચ્છી નહિ! |
| Anila Patel on દિલ્લગી અચ્છી નહિ! |
Reblogged this on purujosh22 and commented:
આ બ્લોગ બને એટલો લોકોમાં શેર કરો બીજું કઈ નહિ પણ આપની સંસ્કૃતિ બચાવવા આપણા બાળકો ના ઉત્તમ વિકાસ માટે
વાહ!!
________________________________
સુંદર બાળપણ એટલે રમવાની માણેલી મજા…નવો જમાનો એટલે બાળપણનું શોષણ અને મોટપનું ભાર ઝીલતું બીચારું એ.
રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)
ભાઇશ્રી સુરેશ
હું આવી જુની અને નામ શેષ થતી રમતો કેમ રમાય એ શોધું છું જો આ બાબત તમે
વિગતવાર જણાવી શકો તો અભારી થઇશ
અભિનંદન
2013/5/6 “હાસ્ય દરબાર” <commen
Khub saras. ‘SOGTHA BAJI’ ramva ni rit batavso?
KISHOR BHATT – AHMEDABAD
Rank ane Markas ni lhayma jindaginu koi mahatvj nathi .Anubhavna jevu biju koi bhathu nathi ebhooline chhevate aatmaghatana rasta apnavavani prarna balakone apavama motebhage matapitani mahtvakankshaj javaabdar chhe.
aje bahu saras link maligai abhaar aapano
આજની પેઢીએ ગુમાવ્યું. વી-ગેઈમ્સમાં ઓતપ્રોત એ લોકોને આ રમતો સમજાસે પણ નહિં, અને સમજાસે તો પ્રીમીટીવ લાગસે.
નદી કિનારે ટામેટું…
· લોઢું કે લાકડું…
· નદી કે પર્વત..
યાદ મેં મારી દિકરીઓએ અને તેની દિકરીઓ અનુભવેલી લાગણીનો સુંદર ચિતાર…જેની સાથે જીવનના અમુલ્ય વર્ષો માણ્યા તે અમારી આદિવાસી બેનો યાદ આવી. જંગલમાંથી આદિવાસી સ્ત્રીઓ લગભગ અર્ધનગ્ન દશામાં સાડીનો ટુકડો લંગોટ જેમ પહેરી માથે લાકડાંની ભારી લઈને નજીકના ગામે વેચવા જતી . આદિવાસી કર્મઠ બાઈઓ ઘરે ધાવણાં બાળકને છોડીને ૪ વાગ્યે ઊઠીને લાકડાં કાપવા જતી . આવી કર્મઠ બાઈઓ કે આદિવાસીને પિયર છોડવાની વાત પૂછી હતી…લાગે કે આદિવાસીને જીભ નથી, માત્ર હાથપગ છે. તે બાઈ ચૌદ પંદરની હશે ત્યારે લગ્ન થઈ ગયાં હશે. લગભગ એક પૈસાના ખર્ચ વગરનાં લગ્ન થયાં હશે પણ લાગણી-”પરણીને સાસરે જતી કન્યા જાણે ફરી એકવાર પોતાના બાળપણાને મન ભરીને માણી લેવા માંગે છે પરંતુ ત્યારે જ એને સમજાય છે કે યૌવનની આંગળી ઝાલતાની સાથે જ એનું બાળપણું તો ક્યાંક ગુમ થઈ ગયું છે… જે હવે એને એની ઢીંગલીની આંખોમાં કે પાંચીકામાં પણ નઈં મળે. ”
આવી, કદાચ આનાથી પ્રબળ જોવા મળે!
તમે બહુ સારા બ્લૉગ પર પહોચાડ્યા.
રમતો મોટે ભાગે રમતો કરતાં શિક્ષણ સાક્ષાત્ હોય છે…..શરીર–મન બન્નેની તાલીમ તે કરે છે.